Pasek dekoracyjny

Sołectwo Kębłowo

SołtysSołtys Piotr Michałek
Tel.: 500-400-350

 

Kębłowo (Kãbłowò), wieś sołecka usytuowana po obu stronach głównej drogi krajowej nr 6 Gdańsk – Szczecin. Najwcześniejsze osadnictwo datowane jest na epokę kamienia i wczesną epokę żelaza, co zostało potwierdzone przez badania archeologiczne. Natomiast pierwsze dokumenty datowane są na 1369 rok, wówczas należała do wsi rycerskich funkcjonujących  na prawach magdeburskich. W XVI w. wieś znajdowała się w posiadaniu von Lubockiego, następnie von Czapskich, Przebendowskich oraz ich następców. Byli nimi  kapitan von Zabokrzycki, Em.Haber, Ida von Platen, a od 1834 roku landrat (starosta) baron von Platen. Według katastru kontrybucyjnego z 1773 roku Kębłowo należało do generała porucznika Przebendowskiego. W roku 1864 nastąpił podział dóbr kębłowskich na Kębłowo, Kochanowo z Kębłowskim Młynem i Charwatynią. Ostatnimi właścicielami Kębłowa byli Grönwald, Wolschon, Schröder. Do Kębłowa należało wiele przysiółków: Pisakowskie, Kębłowski Młyn (który od 1828 roku nie był już młynem), Bożejewo, Pikronowskie (albo Pikronowa), Wołowa Karczma (później ważny punkt komunikacyjny ze względu na odnogę drogi państwowej) i Charwatynia, która była niegdyś samodzielnym majątkiem dzierżawionym przez rodzinę Bachów. W 1789 roku funkcjonowała  jako miejsce zajazdu i poboru myta na granicy prowincji. W okresie międzywojennym na terenie Kębłowa odbywała się odprawa celna towarów przewożonych z Niemiec do Polski i odwrotnie. Funkcjonował również posterunek polskiej straży granicznej. Aktualnie wieś ta jest drugą po Luzinie najliczniej zamieszkałą miejscowością gminy.

Zabytki architektoniczne: budynek starej szkoły z I połowy XIX w. (ul.Wiejska), zabudowania Poniatówki (ul.Młyńska), budynek polskiej straży granicznej (ul.Orzechowa). Obecnie  funkcjonują one jako budynki mieszkalne.

Pomniki przyrody: dęby szypułkowe o nazwach: „Bracia” i „Gamrot” (wiek 430), „Hubert” (380), „Przydrożny” (360), „Rozłożysty” (260), lipy drobnolistne „Siostry” (230), buk zwyczajny „Zapora” (200), klon pospolity „Jarema” (210), znajdujące się przy ul.Wiejskiej.

Osobliwości przyrodnicze: użytek ekologiczny „Wołowe Uroczysko” na półn. od Luzina przy drodze krajowej nr 6 (5,25ha).

Szlaki turystyczne: Wyznaczone ciągi pieszo – jezdne z Kębłowa do Kochanowa i w kierunku  Luzina.

Twórczość lokalna: kowalstwo artystyczne (ul.Sosnowa), haft kaszubski (ul.Chłopska).

Gastronomia: Lokal Gastronomiczny „Chata” (ul.Gdańska).

Noclegi: pokoje gościnne: „Chata”  (ul.Gdańska), „Szafran” (ul.Wejherowska), Domek „Ostoja” (ul.Wiejska).

Warto zobaczyć: kościół pw. św. Jadwigi Ślaskiej, w którym znajduje się zabytkowa figura św.Alojzego.

Warto wiedzieć: Część nagrobka, dawnego właściciela Kębłowa – kapitana Zabokrzyckiego znajduje się przy w ogrodzie przed starą plebanią w Luzinie. W latach 1855 – 1856 baron von Platen wybudował w Charwatyni pałac w stylu neogotyckim, który spłonął u schyłku XIX w. Pozostałością świetności pałacu i zespołu parkowego (położonego pomiędzy ul.Charatyńską, a ul.Orzechową),  są  pomniki przyrody, staw i cierpisko. W pałacu dwukrotnie przebywał cesarz Wilhelm I. W okresie międzywojennym trwały prace planistyczne, a następnie geodezyjne nad lokacją nowego miasta pod nazwą Pomorskie Miasto. Miało ono stanowić przykład modelowego wzoru miasta – ogrodu lansowanego przez Europę Zachodnią (twórcą tej koncepcji był angielski urbanista Ebenezer Howard. W okresie międzywojennym przyjeżdżał do swojej willi w Kębłowie wybitny polski muzykolog – prof. Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, redaktor kwartalnika „Muzyka” Józef Michał Chomiński (1906-1994).

Filtr nie dostępnypost_type:events