Pasek dekoracyjny

Sołectwo Tępcz

SołtysSołtys Małgorzata Licau
Tel.: 785-188-576

Tępcz (Tãpcz), wieś sołecka. Najstarsze ślady osadnictwa pochodzą z epoki brązu i żelaza. Informacje te potwierdziły odnalezione cmentarzyska kurhanowe oraz groby skrzynkowe w 1978 roku. Pierwotna nazwa wsi  brzmiała Tempsch. Wieś należała do dóbr panków komornictwa mirachowskiego. Była podzielona na kilka udziałów szlacheckich. Właścicielami wsi na przestrzeni wieków byli: Tempscy (których nazwisko pochodzi od nazwy majątku), Warzewski, Słuszewski, Wyszechowska, Pobloccy, Lewiński, Dobrzewińska,  Zelewscy, von Krenski, von Jeny, a od 1905 roku Dierichs.   Wieś Tępcz usytuowana jest w przełomie rzeki Łeby i należy do jednej z piękniejszych miejscowości krajobrazowych na Kaszubach –  można mieć wrażenie, że jest się w Bieszczadach lub Gorcach.

 

Zabytki architektoniczne: zabudowania z przełomu XIX/XX w.: budynek dawnej szkoły  (ul.Sportowa), budynek mieszkalny (ul.Rotty), dom mieszkalny oraz obora (ul.Graniczna).

Pomniki przyrody: 150 letnie drzewa: dwa buki i jeden dąb, 9 głazów narzutowych, wśród których obwód największego wynosi 13 m, szerokość 3,4 m, a długość 3,3 m, położone w kompleksie leśnym.

Osobliwości przyrodnicze: woelkowe podwórze – rozlewisko wody (w kompleksie leśnym).

Ponadto warto zobaczyć: malowniczy przełom rzeki Łeby, usytuowany wśród wzniesień podobnych do tych, które występują w Bieszczadach lub Gorcach. Dzięki czemu  Tępcz zalicza się do jednej z piękniejszych miejscowości krajobrazowych na Kaszubach.

Warto wiedzieć: Właściciel wsi Wilhelm von Jeny, w 1877 roku,  zmienił nazwę wsi Tępcz na Hedille. Miała ona przypominać  imię jego małżonki. Nazwa wsi Hedille prawdopodobnie funkcjonowała do  1920 roku.  W czasie drugiej wojny światowej Tępskie Lasy były schronieniem dla partyzantów z „Gryfa Pomorskiego”. Do dziś znajduje się w lesie mogiła zamordowanych partyzantów. W dawnej zabudowie przestrzennej wsi wykorzystano naturalne  warunki doliny rzeki Łeby, dzięki którym funkcjonujące w centrum pastwisko, okresowo wypełniało się wodą i stanowiło naturalny wodopój dla bydła.

Filtr nie dostępnypost_type:events